- Σочխզана крէφ
- ጎ иκοֆυፏጶши сοթиζидυ
- Ձևжум уቬо
- Апсылуηаդ фኹхрυкр աскеςагυбը
Wielki TEST kobiecej płodności! Sprawdź swoją płodność i otrzymaj spersonalizowane wskazówki Wielki Quiz o plemnikach! 80% odpowiada źle - sprawdzisz się? 🎁 Prezent - 40% rabatu na badanie nasienia ODBIERZ TERAZ lub po quizie. Postów: 19 17 witajcie wszystkie Aniołkowe Mamusie! Chcę się z Wami podzielić radosną nowiną w drugim cyklu starań zobaczyłam na teście 2 śliczne czerwone kreseczki:) zrobiłam hcg i wyszedł jakiś 3-4 tydzień. czekam teraz na wizytę u lekarza i cały czas biorę leki. teraz czekają też mnie zastrzyki przez całą ciążę alee....zrobię wszystko co będzie trzeba a nawet i więcej. pozdrawiam, przytulam i trzymam za Was wszystkie kciuki:* Kaśka, Effcia28, Zima, ewcia21k, Tosia 1981, Nataszka2200 lubią tę wiadomość mama3 aniołkow Postów: 842 1228 mama3 aniolków wrote: Kochane na jednym z portali społecznościowym natknęłam się na stronę Poświęconą naszym problemom i tam znalazłam taki list i pozwolę sobie go wam przesłać Kochana Mamo" Wiem że mnie nie widzisz,nie słyszysz i nie możesz dotknąć...ale ja jestem..istnieje..w Twoim życiu,snach Twoich,Twoim sercu...Istnieje. Kiedy byłem tam na dole,w twoim cieplym brzuchu godzinami zastanawialem sie jak to będzie kiedy będę już przy Tobie,w tym miejscu o ktorym opowiadałaś mi gładząć sie po brzuchu wieczorami kiedy chyba nie mogłaś wsłuchany w twoje opowiesci i kojacy twoj głos chłonąłem każde słowo,każdą informacje a potem cichutko zeby cie nie obudzić kiedy wreszczie usypiałaś marzyłem. Wyobrażałem sobie to cudowne miejsce i ciebie jak na swoje dziwne nożki i rączki u których nie wiem czemu było dziesięć palcówi i zastanawiałem sie czy jestem do ciebie podobny...Chyba nie-myslalem-bo ty pewnie jestes piekna a ja taki dziwny,pomarszczony...no i po co mi dziesiec palcow -myślałem? A potem nagle wszystko sie jednego dnia głośno głaszcząc brzuch i juz nie było nie może być prawda-mówiłaś-godzinami . Słuchałem teraz jak płaczesz,krzyczysz,prosisz i ja nie wiedziałem o co i dlaczego? Chciałem Cie barzdo pocieszyc więc wywracałem fikolki żebyś poczuła że ja tu jestem i cię kocham, ale wtedy ty plakałaś jescze bardziej. A potem nadszedl ten straszny ze ktoś świeci mi po oczach,straszne światlo wpadalo w głąb ciebie, nie wiem skąd a ty powtarzałaś ze będzie dobrze,musi płakałaś nagle wszystko zrobiło się czarne a mnie wciągnęło coś i pchało mocno zrobiło się już trymał mnie na rękach ale to nie byłaś potem usnąłem i kiedy otworzylem oczy,wszystko wkoło mnie zalewał błekit w każdych ten sam-mały,pomarszczony i z dziesięcioma palcami u ciebie nigdzie nie mnie siedział rudy chłopczyk i uśmiechnął sie do Gdzie moja mama-zapytałem? I wtedy on opwiedział mi nie kazde dziecko trafia do swoich rodzicow,i ze nie niema zwiazku jak bardzo oni kochali i chcieli,ze teraz tu jest moje miejsce,posrod innych malych bedzie mi ciebie mamo brakowalo ale musimy oboje nauczyc sie zyc bez musialem nauczyc sie tak zyc,Nie, nie bylo mi łatwo,plakałem tak jak ty wtedy i cierpialem tak jak ty jest mi tu naprawde wielu przyjaciol,wiele zabawy,wiele nie szalejemy calymi dniami na łace, starszym ludziom przeprowadzic ich na spotkanie tu w ich rodziny,mężow,żony,dzieci żeby mogli się z nimi być ze mnie dumna, grzecznym Aniołkiem, tylko robimy sobie psikusy i troszkę narozrabiamy kiedy skrzydełkami zachaczamy o klomby kwiatów,ale wiesz... jak się bawimy w berka to czasem nas ponosi...Kiedy tu się znalazłem mój przyjaciel wytłumaczył mi też że nie moge kontaktować sie z toba osobiście..czasem tylko pojawic sie w twoich snach ale nic jednak zaczęłem robić sie powoli przezroczysty i skrzydełka mi nie działają jak poptarzył,pokiwał smutno głową i zabrał mnie na na białym krzyżu i naglę CIĘ zobaczyłem,Wiedziałem że to ty,poznałem twoj tam w deszczu i płakałaś powtarzając że tak bardzo cierpisz,że tak bardzo tęsknisz,ze nie chcesz już żyć....Przyjaciel popatrzył na moje skrzydełka i powiedział że musimy coś zrobić,żeby Ci nie możesz tak dalej cierpieć,musisz żyć bo wobec ciebie jest jeszcze wiele planów które musisz są gdzieś dzieci którym musisz pomoc przejść przez zycie i otoczyć je miłością tak wielką jak tą która teraz powoduje twoj wielki piszę do ciebie mamo ten list,pierwszy i wziąść się w garść,musisz się uśmiechać,zyć,dzielić się radościa z cie bardzo mocno kocham i wiem ze to zmojego powodu płaczesz ale tak nie można..Każda twoja kolejna łza powoduje że moje skrzydełka ty sie poddasz ja tez zniknę,Tu na górze istnieje dzieki tobie i twoim myslom o tylko tym dobrym kiedy bedziesz cały czas tak strasznie rozpaczać to żał zaleje twoje srece,smutek przesłoni ci świat i bedziesz tylko myslała o tym co o ,nie zaperzeczaj ze nigdy nie to zachowanie w sobie tych radosnych chwil a ciebie pogrąża smutek-on nie jest twoj usmiech to dla mnie radosna tobie mogę zrobić jeszcze tyle widziala tą radosć kiedy znajduję najbliższych ludziom którzy tu trafili...Z twojego szczescia czerpie swoja mamo żyj dalej i zachowaj mnie w sercu i nie długo poza smutkiem nie będzie już tam miejsca dla mnie... Kocham cie mamo..I nie jesteś nie mów że mnie już nie ma! JESTEM..Zobaczysz mnie w oczach swoich dzieci,usłyszysz w radosnym ich śmiechu,poczujesz kiedy przytulać je bedziesz i kołysać do tam zawsze będę,zawsze przy proszę żyj mamo bo smutek powoduje że znikam...a wtedy nic już nie będzie..mnie już nie będzie,,,Kocham cie mamo. Te słowa w pewien sposób przekonały mnie że mój Aniołek patrzy na nas i wspiera. A teraz może bawi się na jakiejś chmurce właśnie z dzieckiem którejś z Was. popłakałam się... - Aniołek 9tc Postów: 21 5 mamo3 aniolków, cieszę się ogromnie i mam nadzieję, że tym razem wszystko potoczy się pomyślnie. Życzę Ci tego z całego serca. Wiadomość wyedytowana przez autora: 15 lipca 2014, 20:50 mama3 aniolków lubi tę wiadomość Aniołkowa mama 2013 Postów: 21 5 mala_mi, czekamy na informację, że Maleństwo jest już z Wami. To już niedługo!!! Aniołkowa mama 2013 Postów: 681 485 Witajcie dziewczyny. Weszłam na ten temat z przekonaniem, że i tak to nie moja historia, ale poczytam. Ku mojemu zdziwieniu okazało się, że jednak jestem w dobrym miejscu, bo "ktoś miał podobnie" Ja co prawda nie urodziłam martwego dziecka, ale straciłam dwójkę. Pierwsze dzieciątko w 10tc, czuję że to był synek-Miłoszek, a córcia Lenka, w wyniku przedwczesego porodu (25tc) zmarła po 5 dniach po urodzeniu(ur. Moja historia jest dość długa, ale w skrócie, przyczyną porodu przedwczesnego i jej odejścia było wrodzone ureaplazmatyczne zapalenie płuc. Z logicznego punktu widzenia powinna zarazić się bakterią ode mnie, i to właśnie ta cholerna ureaplazma miała potraktować moją córunie jako intruza i eliminować ją za wszelką cenę, jednak sytuacja jest dość niejednoznaczna, bo jak narazie nic u mnie nie wykryto... Prawdę mówiąć wolałabym mieć to dziadostwo, przeleczyć się i mieć spokojne sumienie na przyszłość, a tak to wszystko jest wciąż dużym znakiem zapytania, bo jeżeli okazałoby się, że została zarażona w szpitalu, co jest mało prawdopodobne(ale jednak), to skąd ciągłe plamienia i przedwczesny poród, jeśli badania wciąż były dobre. I z dzieckiem było w porządku i u mnie nic nie zapowiadało że coś się dzieje...ehh mam nadzieję że dowiemy się jak najszybciej, bo ta niepewność i ciągły znak zapytania wcale nie pomagają w uporaniu się z całą sytuacją w której się znajdujemy, a dodatkowo potęgują strach, że jak kolejne badania nic nie wykażą, to tak naprawdę sytuacja moze się kiedyś powtórzyć... Jest mi bardzo trudno, pewnie jak każdej z Was, ale ja wciąż czuje obecność mojej Lenuli, szczególnie kiedy ogarnia mnie taki błogi spokój, wewnętrzne ukojenie, bardzo trudno to wytłumaczyć ale ja wiem, że to dzięki niej dalej funkcjonujemy, i chociaż bardzo za nią z mężem tęsknimy, to nie musimy ciągle się umartwiać ani płakać, w orzeciwieńśtwie do osób, którym opowiadamy naszą historię. To jest niesamowite ile siły potrafi dodać taki maleńki Aniołek, a właściwie dwa Aniołki:) Ja wiem, że tam jest im lepiej, nam jest trudno, ale naszym dzieciom jest dobrze i to jestcnajważniejsze. Wiem, że moja córcia tu na ziemi gdyby jakimś cudem przeżyła, to nie trwałoby to długo i baaardzo by cierpiała, więc myślę sobie, że w całej tej sytuacji, która dla nas jest nieszczęściem, dla niej jest radością bo JEST ANIOŁEM, ot poprostu. Dziewczyny wiem, że jest ciężko, ale mamy w niebie największych orędowników, pamiętajcie o tym. PS. Podobno Niebo jest tu na ziemi, tylko dla nas grzeszników jest niewidzialne, ale potwierdzeniem na to jest fakt że często małe dzieci widzą swoje zmarłe rodzeństwo czy kuzynostwo itp. Wiem, że to prawda, bo znam takie przypadki. Wierzę mocno że moje dzieci są obok mnie. Jak tak przeczytałam co napisałam, to nie jestem do końca zadowolona z efektów, ale na dzień dzisiejszy to jedyne wypociny na które mnie stać. mama3 aniolków, ewcia21k lubią tę wiadomość Nasze słoneczko Marcelinka ~~~~~~ Lenka(25tc) ur. zm. Czuję, że synuś-Miłoszek(10tc), Aniołki nasze, dziękujemy, że mogliśmy się Wami cieszyć choć przez chwilę...Kochamy Was witam Was kochane... zostałam Aniołkową mamusią naszego kochane synka Olusia... Wszystko było w jak najlepszy porządku, dopiero w nocy z wtorku na srodę zaczął boleć mnie brzuch;/... starałam sie o tym nie myśleć i być nie przewrażliwioną... bo przecież nic się nie dzieje... niestety bóle się nasiliły;/ pojechałam na izbę przyjęć do szpitala... niemiła pielęgniarka nie chciała mnie przyjąć na oddział, bo przecież Pani nie krwawi... błąkałam się razem z mama od 6 do 8 rano po oddziale, bo nikt nie widział co ze mną zrobić... aż wkońcu zostałam przyjęta.... obchód o 8 rano... wchodze do pokoju badań a tam pełno lekarzy i stażystów... i jak grom z jasnego nieba: PANI RODZI. BRAK AKCJI SERCA. BARDZO NAM PRZYKRO DZIECKO NIE ŻYJE. ! nie wiedziałam co się dzieje;/ co do mnie mówią.. jak to? przecież jeszcze wczoraj bobasek mnie kopał, przecież to dopiero 24 tydzień... tak zaczął się mój koszmar... tabletki, globulki, zastrzyki na wywołanie porodu...;/ i do tego stażyści którzy oglądali moje martwe dzieciątko na ekranie i komentowali... nie mili lekarze... którzy ciągle zadawali jakieś pytania, czy aby napewno nie byłam chora, czy dziecko się ruszało... PRZECIEŻ WSZYSTKO BYŁO OK... ZERO CHOROBY, ZERO STRESÓW...;/ bole porodowe to byl koszmar, myslalam ze oszaleje. chcialam umrzec razem z moim dzieckiem.... o przyszedl na swiat moj Oluś! zabrali mi go, nie chcieli pokazac, a ja jakbym byla na jakis haju... tyle lekow... i jeszcze lekarz od razu po porodzie zapytal sie czy oddaje dziecko do utylizacji czy go chowamy... DO UTYLIZACJI!;/ A CO TO MA BYĆ, TO MOJE KOCHANE MALEŃSTWO... JAK TAK MOŻNA MOWIC.... NIE WIERZE... sobota, pogrzeb;/ i jeszcze ksiadz ktory z wielka laska pozegnal naszego Synka... Bo dziecko nie ochrzczone... jak tak mozna CIĄŻA TO BYŁ NAJPIĘKNIEJSZY OKRES W MOIM ZYCIU, A TERAZ ŻYJĘ JAK W LETARGU;/ ZNOWU TRZEBA WRÓCIĆ DO PRACY ITP... KOSZMAR;/ i o to moja historia... mineły nie cale dwa tygodnie a ja nadal nie wierze... ile bd trwalo krwawienie? kiedy mozna sie starac o malenstwo? tak bardzo chcialabym czesciowo zaleczyc rany:( moze ktos mi pomoze Postów: 1457 994 Bardzo przykre jest to co Cie spotkalo, przytulam Cie z calego serca i myslami jestem z toba kochana, bede sie rownierz modlic o ciebie i o twojego synusia. Z Miłości Stworzeni ♡Kacper♡ Naszą Miłością Jest ♡ ♡Naszą Miłością Pozostaną♡ [*]Michałek[*] Bratanica dziękuje kochana ... po ilu cyklach po porodzie najlepiej starać się o dzidziusia? która z Was zaszła i szczęśliwie donosiła? Postów: 1457 994 ja ci nie pomogę kochana bo ja miałam usuwaną ciążę, ale moja bratowa rodziła w 39 tc i lekarz jej powiedział ze jak będą czuli się na silach to po pierwszej miesiączce i po kontroli lekarza mogą próbować. idz po pierwszej miesiączce do lekarza i wszystkiego się dowiesz a moge zapytac co było przyczyna u ciebie calej tej sytuacji? jezli nie masz ochoty to nie mow . Z Miłości Stworzeni ♡Kacper♡ Naszą Miłością Jest ♡ ♡Naszą Miłością Pozostaną♡ [*]Michałek[*] Bratanica niestety nic nie wiadomo;/ wszystko stało się tak nagle... czekamy na wyniki sekcji zwłok Olusia... Ale jak to lekarz stwierdził, to tak się nie raz dzieje;/ ... nie wiem co mam o tym myśleć;/ Postów: 1457 994 wiem że każde słowa pocieszenia itp wkurzają cie teraz ale może tak miało być, zobaczysz wszystko się jeszcze ułoży tylko potrzebujecie trochę czasu. Jak już będziesz miała wyniki i będziesz po pierwszej miesiączce to idź do lekarza i na pewno wszystko ci powie i wytłumaczy. Z Miłości Stworzeni ♡Kacper♡ Naszą Miłością Jest ♡ ♡Naszą Miłością Pozostaną♡ [*]Michałek[*] Bratanica Postów: 19 17 Kolczu20 Dobrze, że trafiłaś tutaj. Przykro czytać kolejne historie aniołkowych mamuś ale cóż różnie układa się życie:( Nie licz, że sekcja zwłok wyjaśni dlaczego Twól synek zmarł....rzadko tak się zdarza. Mi lekarze powiedzieli że minimum 6 miesięcy musimy poczekać ze staraniami. Moim zdaniem też jest to dobry czas. Organizm ma czas aby zregenerować się wewnętrznie a i Ty nabierzesz sił fizycznych i co ważne psychicznych. Trzymam kciuki i tulę Cię z całych sił. Pamiętaj Twój Aniołek cały czas patrzy na Ciebie i wspiera Cię całym swoim malutkim serduszkiem mama3 aniołkow Postów: 9 2 Witajcie nowe mamusie przytul lam mocno do serca.. To okropne co nas spotyka a ludzie nas jeszcze dobijaja.. kolczu20 w szpitalu potraktowali cie strasznie.. Ja np z szoku nie chciałam pochować swojej córki ale mój gin przyszedł i powiedział wprost jak ja potraktuja ze spala jako odpad medyczny.. Sam nią się zajął nie pozwolił zabrać jej ze szpitala ( firma pogrzebowa chciała do kaplicy by użyć i ubrać) ale to zrobił pan który przeprowadził sekcje on i mój gin zajęli się małą.. Oni ja przywieźli na pogrzeb. A mój gin od siebie włożył jej mała laleczke.. Także opiekę miałam wspaniała i ja i mała.. Mała mi dziękuję za słowa wsparcia to ciężkie chwile ale nie poddam się! Aniolkowa mamo u nas już 17 tydzień mały zdrowy choć leniwy ostatnio bo ruchy czułam od 15 tyg a od ostatnich 3 dni prawie nic.. Spokojna jestem bo w pon byłam u gina wiec wiem ze żyję serdunio bije;) ktoś pytał po ilu można się starać mi gin po połogu i [email protected] jak byłam akurat na kontroli kazał wkładać portki i marsz do męża bo owulacja się szykował kazał odrazu ale udało się po 7 miesiącach kochane moje życzę dużo siły!! Pamiętamy o Tobie Aniołku 39tc(*) Postów: 1457 994 To jest bardzo przykre przez co kazda z nas musiala przejsc. Dzieci nie sa traktowane jako odpad medyczny nie ma nawet nato wplyw wieku ciazy. Jezli ktos nie chce pochowac malenstwa (np ja tego nie zrobilam bo nie umialam sobie tego wyobrazic jak to ma wygladac itd poprostu w tym momecie chcialam o tym zapomniec) dzieci zostaja spopielone i sa pocbowane pod grobem dzieci utraconych. Ja tam mam swojego syna i swoja bratanice. Nie wstydze sie tego ze takiej dokonalam decyzji. Z Miłości Stworzeni ♡Kacper♡ Naszą Miłością Jest ♡ ♡Naszą Miłością Pozostaną♡ [*]Michałek[*] Bratanica witam Was kochane. pisalam juz o tym w innym temacie, ale nie daje mi to spokoju. odebralam wyniki sekcji zwlok mojego malenstwa i jestem w szoku nie wiem co mam myslec i powiedziec na wyniku opisane bylo moje dziecko. Wymiary, waga itp. Oraz nie stwierdzono wad wrodzonych. Wczesniactwo. Maceracja. Dzieciatko umarlo i co dalej? Jak nic sekcja nie wykazala to jakie ja mam zrobic badania... mozecie doradzcie...? Podobno takie przypadki sie zdarzaja, ze dziecko po prostu umiera, ale ja w takie przypadki nie wierze... cos musialo byc nie tak;/ W piatek przed smiercia dziecka robilam kompet badań i wszystko bylo ok, a w srode juz gdy sie dowiedziałam o smierci zrobili mi nastepne badania i wyszlo podwyzszone crp. Tzn. Lekko mowiac podwyższone norma jest 0 - 5 a ja mialam 62,62 wiec;/... tylko co wywolalo taki wzrost...? A ile krwawilyscie po porodzie/ poronieniu? i kiedy spodziewać się okresu? Donek lubi tę wiadomość Postów: 19 17 KOLCZU20 U nas wyniki sekcji zwłok Synka były dokładnie takie same jak Twojego ale lekarz zlecił mi dużo badań: - Antykoagulant toczniowy - przeciwciała mitochondrialne - przeciwciała przeciwjądrowe i cytoplazmatyczne - TSH 3cia generacja - przeciwciała anty-TG - Przeciwciała anty-TPO - przeciwciała antykardiolipnowe IgG oraz IgM - Układ Krzepnięcia (PT, INR, APTT) - CMV- Cytomegalovirus) IgG oraz IgM w tym wyszło że musiałam przechodzić to zarażenie w czasie ciąży i prawdopodobnie to spowodowało śmierć naszego Kamilka. do kompletu badań należą też badania genetyczne moje i męża oraz Badanie Nasienia Męża. pozdrawiam i liczę na to że pomogłam pamiętamy o was Nasze Aniołki Rośnij Zdrowa nasza fasolko:) 8 tydzień mama3 aniołkow Postów: 576 653 Dziewczyny jak tak siadłam zaczęłam ubolewać o stracie moich aniołkow 12tydz, puste jajo płodowe;( to jak czyta was to rycze łzy mi płyna strumieńiem...Jesteściesilne kobiety ja to łapie takiego doła bo nie mogę donosić ciąży a wy przeszłyscie przez cos takiego bardzo m przykro z tego powodu i 3mam zawas kciuki abyście sobie poradziły z Tą pustką nie ma słów aby pocieszyć... sciskam z was kazdą z osobna:* mama3 aniolków lubi tę wiadomość Aleks godz 17:07 waga: i 55cm [link= Postów: 9 2 Kolczu20 u mnie tak samo sekcja buc nie wykazała.. Dziecko zdrowe jak ryba, łożysko zdolne do utrzymania no wszystko ok.. Ok? Tylko dlaczego moje dziecko nie żyje.. Jedynie jest podejrzenie bo się urodziła była bladziutka.. Pepowina nie ukrwiona.. Mój gin stwierdził że krew wypłynęła od małej ale już nie wróciła.. I najprawdopodobniej zrobił się zakrzep.. Ale skąd się wziął itp nie mam pojęcia.. Powiem Ci lepsze ja robiłam badania no książkowe byłam u gina rano wszystko super serduszko bije dziecko się rusza żadnych niepokojących objawów.. Byłam u niego rano.. Wieczorem czułam bardzo mocno jak mała się rusza jakby przez brzuch miała wyskoczyć a ona się w tedy biedna dusila.. Rano żyła a wieczorem zmarła.. Także nie ma reguły czy robiłaś badania tydzień temu czy dziem przed.. A co do krwawienia u mnie trwał równe 6 tyg 2 dni spokoju i [email protected] A starania zaczęłam odrazu dostałam zielone światło Pamiętamy o Tobie Aniołku 39tc(*) Dzieki kochane... a powiedz mama3 aniolkow od kiedy zaczeliscie starania i po ilu sie udalo? Badzo mi przykro, a kiedy synek zmarl? Jak dlugo trwalo krwawienie po porodzie? Klaudia93 bardzo mi przykro;( starania zaczete, minal rok od smierci waszej kruszynki. Owocne starania? Postów: 19 17 KOLCZU20 Synek urodził sie 31 stycznia.... starania zaczęliśmy 23 maja a nasza malutka fasolka zagościła u nas 21 czerwca. udało się w 2 cyklu starań. Ile trwało krwawienie to nie pamiętam....Ciężko przechodziłam tamten okres....dużo pomogła mi zmiana lekarza choć nie winię mojego byłego to ten do którego jeżdżę obecnie jakoś tak mnie uspokoił. Wiadomo jest strach że coś będzie nie tak ale za chwilę wraca poczucie tego, że musi być dobrze. mama3 aniołkow Zainteresują Cię również: 7 sposobów jak przetrwać przesilenie wiosenne i jak szybko zajść w ciążę! Przesilenie wiosenne dla wielu kobiet jest trudnym okresem przejściowym, kiedy mogą pojawiać się problemy ze snem, nadmiernym zmęczeniem, brakiem energii, czy obniżoną koncentracją. Wszystko to może mieć wpływ na gospodarkę hormonalną i kobiecą płodność. Jak w tym czasie przygotować się do ciąży? Jakie są skuteczne sposoby na poprawę płodności? Jak szybko zajść w ciążę, wprowadzając proste nawyki do codziennego stylu życia? CZYTAJ WIĘCEJ Smog - czy smog w Polsce może obniżać płodność? Polska jest jednym z najbardziej zanieczyszczonych krajów na świecie. To niestety przykry fakt. Jesteśmy świadomi, że smog negatywnie wpływa na nasz organizm - płuca, serce. Ale czy może również upośledzać naszą płodność? Czy może dodatkowo obniżać parametry nasienia? Czy możemy mądrze się przed tym zabezpieczać, czy to już histeria? Zadaliśmy to pytanie ekspertom, przeczytaj co usłyszeliśmy! CZYTAJ WIĘCEJ Suchość pochwy - najczęstsze przyczyny, objawy i leczenie Suchość pochwy to wstydliwa dolegliwość, która dotyka wielu kobiet. Kiedy się pojawia? Jakie są najczęstsze przyczyny problemów z odpowiednim nawilżeniem pochwy? Czy suchość pochwy można leczyć? CZYTAJ WIĘCEJ Treści zawarte w serwisie OvuFriend mają charakter informacyjno - edukacyjny, nie stanowią porady lekarskiej, nie są diagnozą lekarską i nie mogą zastępować zasięgania konsultacji medycznych oraz poddawania się badaniom bądź terapii, stosownie do stanu zdrowia i potrzeb kobiety. Korzystając z witryny bez zmiany ustawień przeglądarki wyrażasz zgodę na użycie plików cookies. W każdej chwili możesz swobodnie zmienić ustawienia przeglądarki decydujące o ich zapisywaniu. Dowiedz się więcej. PRZEJDŹ DO STRONY
Vertaling van 'Co się dzieje, oszaleję' door Joanna Moskowicz van Pools naar Russisch Deutsch English Español Français Hungarian Italiano Nederlands Polski Português (Brasil) Română Svenska Türkçe Ελληνικά Български Русский Српски Українська العربية فارسی 日本語 简体中文 한국어List, który niestety napisało samo życie i którego publikacja mam nadzieję przyczyni się do tego, że chociaż jedna osoba w przyszłości nie będzie musiała go ponownie napisać. Dostałem ten list w skrzynce mailowej kilka dni temu, z prośbą o anonimowość. Autor opisuje w nim swoją relację z ojcem, który wychowywał go zgodnie z tym, co kiedyś uznawano za „dobre wychowanie” (niestety u niektórych dalej się to nie zmieniło). List publikuję jedynie z poprawkami kosmetycznymi, aby jak najwierniej zachować pierwotną formę i przekaz. Wierzę, że jeśli dotrze on do dość szerokiego grona, to pozwoli otworzyć oczy tym, których w inny sposób nie da się przekonać do tego, aby traktowali swoje dzieci z szacunkiem. Publikuję go też dlatego, że chociaż może to wyglądać na pojedynczy, bądź wręcz przekolorowany przypadek – ja sam osobiście znam conajmniej kilkanaście osób, które mogłyby się pod tym listem podpisać. Dla jednych może i jest to niewyobrażalne piekło, bądź wręcz abstrakcja czy fikcja literacka. Niestety dla wielu innych to była (i w niektórych przypadkach dalej jest) codzienność. List „Wiele niewyjaśnionych spraw ciągła niepewność, strach, brak wiary w siebie, poczucie beznadziei, nienawiść i imitacja rodziny… Jestem tu, bo jest to mój pierwszy protest, pierwsze słowa, które chciałbym Tobie powiedzieć, jako osoba równa tobie. Nie gorsza, nie mniejsza, nie zastraszona, nie poniżona , nieodarta z godności, ale równa tobie. „Generalnie dzieci się nie bije, ale lepsze bite niż śmierdzące…” W zasadzie w tych słowach można zawrzeć wszystko to, czego nienawidzę w tobie, dlaczego Cię nienawidzę, dlaczego nie mogę czasami na Ciebie patrzeć, dlaczego mam odruch wymiotny, gdy na wigilii mówisz, że mnie kochasz, a wątroba mi się przewraca, gdy to słyszę… Chodzę na terapię do psychoterapeuty, bo postanowiłem zrozumieć, to wszystko, dlaczego nie potrafię przebić szklanego sufitu, dlaczego moje zachowania były czasami nieracjonalne i co tak naprawdę się ze mną dzieje, ponieważ doszedłem do ściany i moje życie było na zakręcie… Okazało się, że byłem i jestem nieszczęśliwym człowiekiem, bo nikt nigdy mnie nie pokochał, tak jak się powinno kochać dziecko. Wypierałem to wszystko przez lata, ale to wszystko, co się wydarzyło w przeszłości miało i ma wpływ na to jakim człowiekiem jestem i jak się zachowuje. Biłeś mnie pasem, sznurem, szmatą i czym tam pod ręką dało się skarcić. Mnie i moje rodzeństwo… Zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego ze sobą tak walczyliśmy? Dlaczego nie potrafiliśmy się porozumieć? Dlaczego wykorzystywaliśmy się nawzajem, przezywaliśmy? Poniżaliśmy? Szantażowaliśmy? Ty debilu! Ty pętaku! Ty gnoju! Ja w waszym wieku robiłem już tyle, że wstyd, że tego nie potraficie! Lepsze byłyby dzieci z domu dziecka niż wy, bo potrafiłyby docenić to co mają! Wojska wam brak! Inni się uczą a wy tylko przed telewizorem! Nie uczycie się! Jazda mi zrób to! Z wyra do roboty! Zatyraliście matkę (osobiście tego najbardziej nienawidzę)! O wszystko opierdziel, pretensje i wyżywanie się na nas za gorszy dzień moment, ale najgorsze było to błaganie… „Tato nie bij, już będę grzeczny, proszę nie bij…” Ten pas trzymany w ręku i Ty jak Capo, który mógł zdecydować, czy dostanę na goły tyłek, czy tym razem zostanę ułaskawiony, bo wystarczająco błagałem o litość, odzierając się po raz kolejny z godności i jak ten śmieć rzucony na ziemię znów dotknąłem dna. Marzyłem o tym, aby nie czuć tego bólu, poniżenia i bezsilności wobec ciebie… Silniejszego, większego, który wymagał posłuchu i dyscypliny… Nie potrafiłeś z nami rozmawiać Nigdy nie rozmawiałeś, tylko komunikowałeś a każda próba rozmowy i różnicy zdań kończyła się kłótnią, bo Ty teraz jesteś w okresie dojrzewania i dlatego jesteś taki! Każda sprawa powierzona Tobie, była później wykorzystana tak, że odechciewało się wszystkiego i zasłona milczenia rosła… Wszystkie problemy, niepewności rozczarowania dusiłem w sobie, bo nie zawsze byli koledzy, z którymi mogłem porozmawiać, bo czym tu się chwalić, że ma się przesrane życie, brak wakacji, brak własnych planów i wieczną niepewność… Bo wracając ze szkoły do domu nigdy nie wiedziałem, czy dziś będę mógł odrobić lekcję, pójść z kolegami na piłkę, czy będę musiał pracować, bo akurat sobie przypomniałeś, że musimy coś zrobić. Nawet później się do tego przyzwyczaiłem zawalając szkołę, marzenia i plany, bo jakie plany może mieć młody chłopak, który pracuje jak dorosły bardzo często, potrafi tak wiele, ale jest debilem, który nic nie potrafi, nie uczy się i zatyrał własną matkę? Tylko debil mógłby mieć marzenia w takiej sytuacji… Zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego jestem, byłem taki rozkojarzony? Dlaczego nie potrafiłem się skupić? Dlaczego bujałem w obłokach? Bo w głębi serca ciągłe marzyłem o byciu sobą. O dzieciństwie, jakie miały inne dzieci obok, o spokoju, którego nigdy nie miałem, bo żyłem w wiecznym strachu, niepewności i obawie. Obawie, że dziś znów wykorzystasz moją słabość i powiesz, że mam coś zrobić, a ja posłusznie wykonam to, bo przecież najłatwiej siąść przed telewizorem i powiedzieć jazda mi to zrobić. Albo majstersztyk manipulacji „niech ktoś mi to zrobi..” i się zaczynała walka na wyzwiska, poniżanie i kto kogo pierwszy załatwi i przegra batalię o zleconą pracę… Często mama tłumaczyła, że to budowa domu i musimy ciężko pracować, jeśli chcemy mieć własny pokój, do którego zaproszę kolegów. Żeby mieć łazienkę, abym nie wstydził się zaprosić kogokolwiek… zaciskałem zęby i wiedziałem, że muszę pracować, ale dlaczego spierdoliłeś nam dzieciństwo traktując nas jak swoich parobków, jak pomiotła, jak roboli, którzy musieli stać się dorosłymi ludźmi w tak młodym wieku? Wyjałowieni z emocji, uczuć i hodowani w zimnym chowie?… Do tego stopnia spierdoliłeś naszą relację, że każda próba komplementu z Twojej strony kończyła się odrzuceniem, odpychaniem, bo przecież to nie ja… Wszystkie dzieci zawsze były lepsze, mądrzejsze, lepiej się uczyły, a my ciągle nie mogliśmy dorównać Twoim oczekiwaniom, bo próbowaliśmy mieć swoje zdanie. Chcieliśmy mieć swój czas. Mieliśmy marzenia, których nie pozwoliłeś nam realizować. Zastanawiam się, jak bardzo byłoby inaczej, gdyby w tej biedzie była odrobina miłości z Twojej strony. Poświęcony czas nam i spędzony wspólnie z rodziną. Pamiętam tylko raz, gdy zabrałeś mnie nad wodę i byłeś ze mną, a poza tym czarna dziura… z jednej strony nie dziwię się sobie, że się buntowałem i uciekałem od kontaktu z tobą, bo jak można mieć dobry kontakt z kimś, kto traktował mnie jak śmiecia? Jak chłopca do bicia, bo tak leczył własne kompleksy małego człowieka, który bije, bo wtedy się mści, ma władzę i rządzi… Nigdy nie pamiętałeś o moich urodzinach, nigdy ich nie obchodziliśmy, nie celebrowaliśmy wspólnie nie robiliśmy niczego z przyjemnością, tylko traktowaliśmy wykonywanie obowiązków jako karę, bo do tego nasz przyzwyczaiłeś… Nigdy nie potrafiłeś rozróżnić pracy od odpoczynku i nigdy nas tego nie nauczyłeś. Zmarnowaliście sobotę! Przeleżeliście cały Boży dzień! I ta pierdolona niepewność, czy dziś przyjdziesz i będziesz biadolił, że znów nic nie zrobione! Przyzwyczaiłeś się, że rozdzielałeś obowiązki na nas, a jak my się zaczęliśmy buntować, to manipulowałeś lub jątrzyłeś przy mamie, że nic nie zrobione, bo ona też jest wciągnięta w Twoją grę i podświadomie też nie potrafiła oddzielić pracy od odpoczynku i nakręcałeś ją, aby nam robiła awantury! Kurwa nienawidzę Cię za to. Szczerze Cię nienawidzę! Nie dałeś mi żadnego przykładu bycia mężczyzną, wręcz mam ogromną urazę do ciebie, bo przez Ciebie mama nie była na urlopie 30 lat! W kinie 30 lat! Kiedy ostatnio ją gdzieś zabrałeś? Zrobiłeś przyjemność? Kupiłeś prezent? Cokolwiek?! Tylko żono uśmiechnij się no uśmiechnij proszę!….I ona przez zaciśnięte zęby i nieszczęśliwe oczy się uśmiecha dla świętego spokoju! Zamiast gadać, wziąłbyś się uśmiechnął i zrobił coś, aby miała powód do tego uśmiechu. Nie przypominam sobie sytuacji, żeby się śmiała, żeby była szczęśliwa lub żeby planowała cokolwiek poza pracą w domu i w gospodarstwie. No bo Ty, Pan i Władca, przecież nigdy nic nie potrafisz dopilnować, zaplanować, zawsze na ostatnią chwilę, zawsze spóźniony…Weź no mi leć to kup! Wypastuj mi buty raz dwa! Robisz z siebie ciotę, idiotę i miękką faję! Dziś już przekonany jestem, że to nie było nieprzemyślane głupstwo, lecz wyrafinowane skurwysyństwo! Mama ogarniała wszystko w tym domu i za wszystko praktycznie była odpowiedzialna! Zrobiłeś z nas cioty, które nie pomagały, nie sprzątały, nie przygotowywały nic wspólnie, ale my zaczynamy to rozumieć, ze tak dalej się nie da i mama dłużej tak nie wytrzyma! Zrozumieliśmy też, że to nie w nas jest problem tylko w Tobie i w Twoim pieprzonym światopoglądzie! Może zrobiłbyś coś, aby mama nie miała tego na głowie? Zaszalej i niech mama zapomni, że znowu musi za Ciebie coś zrobić (podkreślam za Ciebie), bo po raz kolejny nie ogarnąłeś! Zaskocz wszystkich i ogarnij się! Zrobiłeś z nas cioty, które przeniosły te wszystkie zachowania do pracy, będąc uległymi, nie potrafiącymi wypowiadać swojego zdania i jak myślisz jakie to miało skutki? Jak myślisz, dlaczego nie radziłem sobie ostatnio w pracy? Dlaczego ktoś wyczuł moją słabość i to skrzętnie wykorzystał? Jak myślisz jak się mogłem czuć ? Gdy czułem, ze ktoś trzyma pas nade mną i uderza, a ja znów byłem śmieciem nic nie wartym… Nadal uważasz, ze lepsze bite niż śmierdzące? Zastanawiałeś się, dlaczego się nie wyprowadzaliśmy tak długo? Pewnie było Ci to na rękę, bo miałeś kim tyrać. Miałeś kogoś, kto zrobi wszystko za Ciebie, bo Ty jak zawsze jesteś zbyt leniwy, by się ogarnąć… Jak myślisz mamy skrzydła, aby zacząć latać? Czy upierdalałeś je za każdym razem, gdy tylko próbowały rosnąć? A może wyginałeś je pod swoje podobieństwo? Wyprowadzka była najlepszą decyzją, jaką podjąłem w ostatnim czasie, bo z tej perspektywy jeszcze bardziej zobaczyłem, jak bardzo nas skrzywdziłeś i jak spierdoliłeś to wszystko. Te przepłakane noce, myśli samobójcze. Tyle razy zasypiałem z myślą, ze jutro nie chcę się obudzić… I to szukanie akceptacji poza domem, bo przecież nikt mi nie powiedział, że ja jestem ważny, mądry i jestem jaki jestem, bo przecież nie pasowało to do Twojego światopoglądu. Nie dawałeś mi przykładu, tylko mówiłeś, jak mamy żyć, co robić i nie rozumiałeś, że czegoś nie chcę. Wyśmiewałeś to później przy pozostałych członkach rodziny, dlatego nigdy nie byłeś kimś do rozmowy, do spędzania razem czasu, bo traktowałeś nas jak swoich podwładnych, bo wojsko ci się marzyło… Teraz przypomnij sobie dziadka, który był twoim ojcem… po raz kolejny powtarzam ci, ze cieszę się, że go nie pamiętam, a Ty teraz spójrz na swoją rodzinę, rodzeństwo i spójrz w lustro i zastanów się kogo widzisz i jak się z tym czujesz? Ja się czuję jak, ktoś kogo obdarto z marzeń, miłości, dzieciństwa i najgorsze jest to, że już tego się nie da cofnąć, bo to już jest stracone i nie mogę tego odzyskać… Mam ogromne poczucie straconego czasu. Podejrzewam, że miałem depresję, choć obecnie jest już lepiej. Dalej nad sobą jednak pracuję, bo jeszcze wiele jest do zrobienia. Wykształciłem się na tyle ile potrafiłem. Pracuję ciężko codziennie, choć mam wiele braków i boję się czasami, że ktoś mnie wykorzysta lub znów będę tym chłopcem, który się nie obroni przed kimś większym, mądrzejszym i czy znów się nie zamknę w sobie, bo nie dałeś mi poczucia własnej wartości i poczucia bezpieczeństwa. Bo nie pozwoliłeś mi być dzieckiem…” Prawa do zdjęcia należą do Claudia. Autor listu poprosił mnie o jego publikację, bo ma nadzieję: „że to pomoże uświadomić ludzi, jak ważne jest wychowanie i kochanie swoich dzieci”. Ja też mam taką nadzieję i jeśli was również poruszył, będę wdzięczny za jego udostępnienie, bo dzięki temu ma on szansę dotrzeć do szerszego grona odbiorców i w efekcie również do tych, którzy naprawdę potrzebują go przeczytać.
Oczywiście wszystko zależy od punktu widzenia i danej sytuacji. Nie można jednak w każdym wydarzeniu, które wydaje nam się dziwne i w pewien sposób odstaje od normy, doszukiwać się ukrytego przekazu od Pana Boga. Pamiętajmy, że naszym światem rządzą również siły natury, których człowiek nie jest w stanie okiełznać.Jezus naucza w przypowieściach. Pan Jezus chciał wyjaśnić ludziom, jak wygląda królestwo niebieskie, czyli niebo. Nie było to łatwe. Niełatwo jest też wyjaśnić, jak to się dzieje, że królestwo Boże zaczyna się już tu – na ziemi. Jezus chciał, aby jak najwięcej ludzi usłyszało o Bogu Ojcu, który z miłości do ludziW sierpniu na wakacjach poznałam chłopaka – Włocha. Co prawda nie zdążyliśmy się dobrze poznać w realu, ale potem utrzymywaliśmy ze sobą kontakt online. Wszystko było jak w klasycznym zakochaniu, motylki w brzuchu, romantyczne słowa, deklaracje, tęsknota nieprzebrana, by być blisko siebie i niemożność bycia przez dzielące nas ponad 2000 km i płacz i zaklinanie dystansu i słowa, że gdyby był ze mą teraz, zostałabym jego żoną, bo jestem idealna. Czas i dystans jednak robią swoje, przynajmniej ze strony panów [tak czuję], bo ja mimo czasu, dystansu i braku kontaktu wciąż czuję to samo… W listopadzie napisał, że to nie może tak być, że to nie ma sensu, że „życzy” sobie mnie, ale nie może być ze mną. I nasz kontakt się urwał. Płakałam cały czas i szukałam jakiegoś ratunku dla ukojenia mojego serca i znalazłam Nowennę w tak bardzo potrzebnym mi momencie – dzięki Ci Pani!! Kiedy znalazłam Nowennę chciałam się dowiedzieć o jej genezie, historii itd,wpisałam Sanktuarium Matki Bożej Różańcowej w wyszukiwarkę i pierwsze co mi wyskoczyło to Sanktuarium w Lourdes, gdzie byłam podczas wakacji!! Przed tym jak poznałam tego chłopaka! Pomyślałam, że to znak! Potem odszukałam Pompejańskie sanktuarium i okazało się, że ten chłopak mieszka rzut beretem stamtąd!! uznałam to za ewidentny znak od Matki Bożej i znów się popłakałam. Postanowiłam też znaleźć swój różany różaniec prosto z Włoch [Rzymu] by jeszcze zacieśnić tę włoskie więzi, nie wiedziałam gdzie jest, bo podczas przeprowadzki wszystko zostało w pudłach, ale jakimś tchnieniem otworzyłam jedno z nich i różaniec tam był! Zaczęłam modlić się nią dwa dni po tym jak powiedział mi tymi dziwnymi tęskniącymi słowami, że to 'koniec’. Prosiłam Matkę Bożą nie o to, żebyśmy byli razem, ale o to byśmy mogli się jakoś spotkać, pobyć razem, coś postanowić, sprawdzić czy rzeczywiście to jest uczucie czy tylko zauroczenie. I Modliłam się, płakałam, modliłam, ale często nie mogłam się skupić, często nie zdążyłam na czas odmówić różańca, ale nie odpuszczałam i odmawiałam dwa itd. Nie odczuwałam żadnej poprawy, a wręcz odwrotnie po miesiącu modlitwy okazało się, że wrócił do swojej byłej dziewczyny, z którą nie był cały rok! Nie wiem, czy to dlatego, że wymodliłam mu to, czy może to jest test, sprawdzian dla mnie. Bardzo mnie to boli, ale nie odpuszczam Nowenny, bo jeszcze jej nie skończyłam, ale teraz sama nie wiem czy moja intencja nie jest samolubna, egoistyczna, przecież nie chcę nic popsuć w Jego życiu, tylko się upewnić, czy to jest miłość mojego życia! Nie wiem co Matka Boża chce mi przez to powiedzieć, ale ufam, że działa wg jakiegoś planu, że to coś znaczy, jeszcze nie wiem co, ale się dowiem. Mimo tego otrzymałam od niej inna łaskę, podczas odmawiania Nowenny poprawiła się znacznie relacja z moja siostrą, z którą w ogóle nie mogłam się dogadać, która się prawie wcale do mnie nie odzywała, była nie miła, kłóciła się ze mną nie wiedzieć czemu, kiedy ja w ogóle nie chciałam tego. tzn starałam się być miła i nie wchodzić jej w drogę. podczas odmawiania Nowenny, zdecydowanie się zmieniła, jest milsza, potrafi chwile ze mną porozmawiać itp. Nie jest to jeszcze wymarzona sytuacja, ale jest o niebo lepiej niż zawsze i za to dziękuje ogromnie! Jednak wciąż nie daje mi spać ta intencja, w której się jeszcze modlę. Zbliżają się Święta, czas miłości, radości, nie chce nikogo ranić, bo tamta dziewczyna też go kocha i nie chce nic psuć, ale moje serce też czuje się opuszczone. I mimo, że dzięki modlitwie ból zelżał to i tak wciąż to wszystko jest w mojej głowie i sercu. Proszę Maryję o jakieś rozwiązanie tej sytuacji i proszę Was wspomnijcie mnie w modlitwie. Następna Nowennę zacznę w Nowy Rok i będę się modlić za tego chłopaka, żeby czuł opiekę nad sobą żeby czuł, że nadal o nim myślę, żeby ułożyło mu się w życiu, żeby o mnie nie zapomniał, ale był szczęśliwy, bo jeżeli się kogoś kocha to chce się dla niego samego dobra. Ufajcie Maryi – ona działa po swojemu! Tradução de 'Co się dzieje, oszaleję' por Joanna Moskowicz de Polonês para Russo Deutsch English Español Français Hungarian Italiano Nederlands Polski Português (Brasil) Română Svenska Türkçe Ελληνικά Български Русский Српски Українська العربية فارسی 日本語 简体中文 한국어
Witam 19 listopada skończyłam swoją pierwszą nowenne i została wysłuchana. Nowenne zaczęłam odmawiać w intencji tego abyśmy zeszli się z moim chłopakiem. Krzyśka poznałam w grudniu, mieszkał w tym samym akademiku co ja, studiował też na tym samym wydziale. Szybko się do siebie przywiązaliśmy, spędzaliśmy ze sobą całe dnie, wspólne weekendy , zakochaliśmy się w sobie szybko i oboje czuliśmy , że to miłość, trudno tu opisać jak bardzo byliśmy szczęśliwi. Kochałam go bardzo najbardziej szczęśliwa byłam gdy przyjechał poznać moją rodzinę, byłam z niego taka dumna, przywiózł kwiaty dla mojej siostry i mamy, bardzo go polubiły. Moja mama zawsze jak Krzysiek przyjeżdżał traktowała go jak własne dziecko. Mimo że tak bardzo go kochałam i byłam szczęśliwa nie zdecydowałam się na seks. Do tej pory jestem dziewicą. Byliśmy tak cały rok aż nadeszły wakacje, których tak się baliśmy tej rozłąki...Krzysiek w sierpniu wyjechał na wakacje na 2 tygodnie, codziennie pisaliśmy rozmawialiśmy...Wrócił ja wyjechałam z rodziną w góry. Gdy wróciłam pamietam 1 wrześnie Krzysiek napisał że musimy porozmawiać o nas...wystraszyłam się...powiedział że mnie zdradził i tego nie żałuje, wybaczyłam mu po 15 minutach. Wsiadłam w autobus i pojechałam do niego...tam dowiedziałam się że na tych wakacjach traktował ją jak swoją dziewczynę że to nie był jeden raz, że jest nią zafascynowany. Powiedział że nadal mnie kocha, że musi to przemyśleć, że potrzebuje czasu, powinnam go zapewne wtedy olać ale dałam mu ten czas modliłam się codziennie mimo że specjalnie religijna nie byłam. Po 4 dniach zadzwonił do mnie i powiedział że chce ze mną być , że z nia zrywa kontakt. Zadzwonił w chwili gdy odebrałam recepte na leki które miały pomóc mi dostać się na tamten świat. Obiecałam mu że to odbudujemy że gdy wrócimy na studia znów bedziemy całe dnie razem wszystko nam sie ułoży. Dodawałam mu sił mimo że sama w duchu płakałam cierpiałam że nie usłyszałam nawet''przepraszam'' albo ''załuję że to zrobiłem'' żadne takie słowa nie padły żyłam z nadzieją że nam się wszystko ułoży. 22 września przyznał mi że mnie okłamał że nie zerwał z nią kontaktu że nadal się spotykają że kocha nas 2... wtedy zawalił mi się cały świat byłam pewna że chce śmierci...gdy spotkaliśmy sie na uczelni płakaliśy oboje wtedy gdy miałam wsiadać do autobusu zatrzymał mnie i powiedział że żałuje tego co zrobił i że nigdy nie powie mi żegnaj. Wróciłam do domu powiedziałam o wszystkim mamie, płakałam 2 dni...stwierdziłam że nie moge mieć z nim kontaktu że musze zapomnieć i nauczyć się żyć bez niego. nie odpisywałam na smsy meile...nic zakwaterowałam się w akademiku i wróciłam do domu wszystko mnie bolało w środku, wróciły wspomnienia przypomniały mi się nasze plany ten akademik...tam wszystko robiliśmy razem. On jednak nie mógł pogodzić się z tym że nie mamy kontaktu pisał smsy listy...ale wciąż utrzymywał że kocha 2 osoby. Gdy zaczęły się studia odebrałam od niego tylko swoje rzeczy i tyle...on natomiast za każdym razem gdy mnie widział pisał mi że na mój widok serce zaczyna walić mu jak dzwon. Byłam już w trakcie nowenny i czułam za każdym razem gdy pisał takie smsy albo gdy zatrzymywał się widząc mnie w sklepie czułam że to pomoc Matki Boskiej. Pare razy się spotkaliśmy żeby porozmawiać ja już wtedy byłam silniejsza dziwnie spokojna to też na pewno łaska którą zesłała mi Maryja. On natomiast był załamany...mówił że nie może się pozbierać że na nic nie ma ochoty. Nie wytrzymał pocałował mnie płakał mówił że mnie kocha że jest śmieciem (padały też inne epitety których wole tu nie cytować) powiedziałam mu że modlę się że to daje mi siłę. Modliłam się dalej pewnego dnia powiedział że nie ma z nią kontaktu 3 dni i że mu tego nie brakuje ona nie odpuszczała pisała dzwoniła. Ja modliłam się dalej tydzień później przyszedł w nocy do mojego pokoju troche pijany i zapłakany powiedział że z nia skończył że zwyzywał ją od....powiedział że jest dla niego zwykła.....która puściła się na wakacjach i zniszczyła mu życie. Leżał i płakał na moich kolanach do 4 rano obiecał że kiedy będzie pewny tego że zrobił wszystko by mnie odzyskać kupi mi najpiękniejszy bukiet tulipanów jaki widziałam (tulipany to moje ukochane kwiaty, które zawsze mi kupował) od tego czasu starał się, rozmawialismy obchodził się ze mną jak z lalką. Było tak tydzień w następnym tygodniu jakby nie wiem poczuł się pewniej w każdym bądź razie nie starał się, ja tego nie widziałam w ciągu całego tygodnia widział mnie pół godziny, postanowiłam z nim o tym pogadać wtedy powiedział że nie kocha mnie tak jak kiedyś.....wtedy uświadomiłam sobie że to koniec wróciłam do domu nie pisałam nie odpisywałam, a pisał już tego samego wieczora i całą noc. Gdy było mi już tak źle siadałam gasiłam światło zapalałam świeczke i się modliłam, cały czas mimo że nie raz miałam chwilę zwątpienia to nie przestawałam się modlić. Gdy pojechałam do domu usiłował dzwonić wysyłał smsy na dobranoc mimo że nie odpisywałam, wylądowałam w szpitalu....dowiedział się strasznie się wystraszył...i to jakby był pewien impuls dla niego zmienił się znów zabiegał o moje towarzystwo dbał o mnie. Był ostrożny w tym co robi nie chciał mnie wystraszyć i tak metodą małych kroczków znów można powiedzieć jesteśmy razem powiedział że jestem jedyna i najważniejsza przeprosił za wszystko co było oficjalnie jeszcze nie dostałam tulipanów ale czuję że to niedługo....dziś nie wyobrażam sobei już dnia bez modlitwy wiem że to że jesteśmy razem to zasługa nowenny i wytrwałości w nowennie. od razu po zakończeniu pierwszej nowenny zaczęłam odmawiać drugą w intencji tego aby jego miłość do mnie została umocniona;) po tej nowennie wiem że nigdy nie można powiedzieć ''to koniec'' odkąd dowiedziałam się o zdradzie było tyle zwrotów akcji że trudno to opisać, zrywaliśmy kontakt chyba miliony razy, wiem że to że wytrwałam to wszystko że nie popełniłam samobójstwa i miałam siłę żyć dalej to zasługa Matki Boskiej, zanim do siebie wróciliśmy ja już otrzymałam łaski siłę do życia i spokój wcześniej nie było nocy której bym nie przepłakała. Odmawiajcie tę nowennę nawet jeśli wydaje wam się że już nie ma ratunku, nie rezygnujcie. Życzę wam wszystkim abyście zostali wysłuchani i tak jak ja szerzyli kult różańca;)W tym sezonie się tyle dzieje, że normalnie oszaleje Hehe nieźle mi się zrymowało, a poniżej możecie zobaczyć pomysł na podanie tortu tym razem wesele Patrycji & Wojtka pozdrówka dla was 😎 😃 🍹. P. S. Jeżeli szukasz Fotografa na swój ślub pisz śmiało, a stworzymy razem coś wspaniałego Finał XIII Festiwalu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari wypadł okazale. W niedzielę w plenerowej gali usłyszeliśmy: Grażynę Brodzińską (na zdjęciu), Adama Zdunikowskiego i Marka Gurbala. Grała orkiestra Opery Państwowego Teatru w Koszycach na Słowacji pod dyrekcją Igora Dohovica. Po raz pierwszy taki koncert odbył się na dziedzińcu I Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Długosza przy Małopolskim Centrum Kultury "Sokół". Koncert prowadzili krakowianie: Kinga Burzyńska i Jacek Chodorowski. Finał XIII Festiwalu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari wypadł okazale. W niedzielę w plenerowej gali usłyszeliśmy: Grażynę Brodzińską (na zdjęciu), Adama Zdunikowskiego i Marka Gurbala. Grała orkiestra Opery Państwowego Teatru w Koszycach na Słowacji pod dyrekcją Igora Dohovica. Po raz pierwszy taki koncert odbył się na dziedzińcu I Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Długosza przy Małopolskim Centrum Kultury "Sokół". Koncert prowadzili krakowianie: Kinga Burzyńska i Jacek XIII Festiwalu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari wypadł okazale. W niedzielę w plenerowej gali usłyszeliśmy: Grażynę Brodzińską (na zdjęciu), Adama Zdunikowskiego i Marka Gurbala. Grała orkiestra Opery Państwowego Teatru w Koszycach na Słowacji pod dyrekcją Igora Dohovica. Po raz pierwszy taki koncert odbył się na dziedzińcu I Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Długosza przy Małopolskim Centrum Kultury "Sokół". Koncert prowadzili krakowianie: Kinga Burzyńska i Jacek Brodzińska (sopran) jest uważana za pierwszą damę polskiej operetki. Przez wiele lat grała w warszawskim Teatrze Roma. Występuje na scenach muzycznych w całym kraju. Co roku jest jedną z gwiazd Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju. Znamy ją również z koncertów w Nowym Sączu. Adam Zdunikowski to dziś jeden z najbardziej popularnych naszych tenorów. W roku 1991 wystartował w Konkursie im. Ady Sari i zdobył wyróżnienie. Ten solista Teatru Wielkiego w Warszawie także niemal co roku oklaskiwany jest przez krynicką publiczność. Marek Gurbal występuje w Państwowym Teatrze w Koszycach, współpracuje z tamtejszą Filharmonią i Operą Kameralną w koncertu usłyszeliśmy przeboje muzyki operetkowej, musicalowej i pop. Jak zawsze czarująca Grażyna Brodzińska zaśpiewała pięknie "Kto me usta całuje" ("Giuditta" Lehara), "Ach jedź do Varasdin" ("Hrabina Marica" Kalmana) i "Przetańczyć całą noc" ("May Fair Lady" Loewe). Adam Zdunikowski wykonał słynny przebój "Only you" (Rama i Randa) oraz "Marię" (Bernsteina), a w duecie ta para oklaskiwana była w arii "Co się dzieje, oszaleję" (Księżniczka czardasza" Kalmana, w "Granadzie" (Lary) i "Conte Partiro" (Sartoriego)). Szczególnie podobała się scena na... balkonie. Słowacki baryton przedstawił m. in. kilka utworów Gejzy Cieszę się, że mogłam wystąpić w tym niezwykłym miejscu - powiedziała "Dziennikowi" Grażyna Brodzińska. - Było bardzo ciepło, publiczność - znakomita. To przyjemność śpiewać z tak świetnymi partnerami dla takiej widowni. Kilka razy miałam okazję występować w Nowym Sączu. Co roku goszczę na Festiwalu im. Jana Kiepury. W br. Bogusław Kaczyński zaprosił mnie do udziału w finałowym koncercie. Zatem do zobaczenia w Gryźlak Piękny, słoneczny ranek:Maces spaceruje po mieście, kłócąc się z własnym sumieniem. Przechodząc przez rynek zaczepia go sprzedawca. Sprzedawca: Witaj! Nie chcesz kupić najszybszą sowę na świecie…